Wat een gekke titel eigenlijk voor een blog. Deze titel heb ik al heel lang in mijn hoofd. Hoe maak ik lol. Het klinkt zo simpel. Ik ben benieuwd hoe jij hierover denkt. Is het gewoon een glimlach opzetten en dan heb ik lol? Of komt er toch wat meer kijken?
Ik wil je meenemen hoe ik over lol denk en wat het voor mij betekent. Het gaat namelijk veel dieper dan een glimlach opzetten en dan ben ik klaar. Het gaat diep door mijn ziel heen. Ik wil het voelen in al mijn aderen. De energie uitstralen, zodat een wildvreemde op straat het aan mij ziet dat ik lol heb en automatisch ook een glimlach opzet.
Glimlach
Heb je dat wel eens meegemaakt? Je staat ergens langs de kant van de straat. Je bent in gedachten, of je bent aan denken welke kant je op moet. Even zo’n moment van bezinning. Er komt iemand langs en je kijkt die persoon aan en ze lacht naar jou. Je kan het niet helpen, maar je lacht automatisch terug. Daar, op dat moment, daar begint lol.
Maar ik wil je meenemen wat lol voor mij betekent. En daarvoor neem ik je mee terug naar 2019. Het begin van heel veel lol voor mij. Wat ik hier mee bedoel? Eigenlijk een locatie onafhankelijk leven. Die zag je waarschijnlijk niet aankomen hé. Dat ik lol als een acroniem zie voor mijn locatie onafhankelijk leven.
Een grote droom
In 2019 sprak ik een grote droom uit. Een droom die al jaren bij mij zachtjes aan het slapen was. Ik had lol in mijn leven. Jeroen en ik hadden samen al vele mooie reizen gemaakt. En sinds 2009 gingen we bijna jaarlijks naar Bali toe. Aan het eind van het jaar waren onze vakantie dagen altijd op. Vakantie dagen horen besteed te worden aan reizen. Lange weekenden weg. Steden tripjes, maar natuurlijk ook verre reizen naar Azië. Een prachtig leven, met een eigen huis in Nederland. Beide een goede baan in loondienst. Eigenlijk zou dat al voldoende lol moeten zijn geweest. Maar toch wilden we meer. En in 2019 werden we wakker en werd die droom heel groot. Het was niet alleen meer dromen tijdens onze reizen, "goh stel dat we dit altijd kunnen doen". Of dromen in de momenten van bezinning. Nee, we spraken de droom uit.
We willen meer lol.
Ik begon te schrijven. Hoe zou mijn mooiste leven er uit zien als ik meer lol heb. Dan zou ik mijn baan in loondienst opzeggen en meer willen reizen. De wereld rond. Maar ook voor langere tijd op Bali zijn. Want de grootste lol maak ik toch wel in het Garuda House. Hardop lachen, schateren van het lachen en hele mooie gesprekken hebben. Dat is voor mij een ultiem en dankbaar moment van lol.
En toen gebeurde het. Niet ineens werden we wakker en stond er een heel ander leven op ons te wachten. Nee, we gingen aan de slag. Elke dag een uur eerder opstaan. Voor ons werk aan waren we bezig met ons eigen online bedrijf. Schrijven, heel veel schrijven.
Website bouwen en natuurlijk een online leeromgeving waar ik al mijn kennis kon gaan delen met iedereen die het van mij wil leren.
Een jaar later had ik mijn baan in loondienst opgezegd. Begon toen voor ons het locatie onafhankelijk leven? Nee nog niet direct. Corona veroverde de wereld en wij konden nog niet op reis. Maar toch hadden wij al zeker veel meer lol. Dat de wereld op slot ging, zagen wij als een grote kans. Oké, dit is dus het moment om nog meer aan onze plannen te werken.
Nu 2 jaar later hebben we beide onze baan in loondienst opgezegd. Ons huis verkocht en leven wij echt letterlijk locatie onafhankelijk. En dat betekent voor mij nu echt dat ik lol heb.
Op de vraag of ik daarvoor nog geen lol had? Zeker wel, alleen mijn lol in het leven is veel intenser geworden.
Ik geniet.
Ik verwonder mij over alles wat ik dagelijks mag tegenkomen en mag zien.
Ik heb een glimlach op mijn gezicht.
En ik ervaar het onderweg. Ik glimlach en krijg een glimlach van een wild vreemde terug.
Wanneer ik die glimlach van een vreemde terug krijg, weet ik dat ik op mijn hoogst haalbare fase ben van lol hebben. Zomaar in een vreemd land, waar we niet wonen, maar op doorreis zijn, mag ik mijn glimlach doorgeven.
